Équipe volontaire #11: Pierre

Équipe volontaire is een interviewreeks met de vrijwilligers van De Grote Post. Ze koken voor artiesten, ze maken cultuurfanaten wegwijs in het gebouw, ze doen ticketcontrole, ze ontvangen en begeleiden artiesten, ze kennen het gebouw vanbinnen en vanbuiten … De Grote Post is De Grote Post dankzij hen. Ze verdienen dan ook hun plaats in de schijnwerpers.

Pierre, vroeg getrouwd, van ingesteldheid Europeaan, empathisch en een ‘De Grote Post vrijwilliger’. En daar tussenin nog zo veel meer. Hij maakte de pionierstijd mee waarin drive, enthousiasme, creativiteit en gezond verstand ook bij De Grote Post de belangrijkste succesparameters waren. En, door bezig te zijn in De Grote Post krijgt hij de efemere illusie een klein beetje jong te blijven. Van cultuurbarbaar naar overtuigd cultuurliefhebber…

Wat studeerde je?

Van 1965 tot 1969 studeerde ik Scheikundige Wetenschappen aan de RUG. Dat was een fijne tijd. Zoals de meeste studenten van toen was ik een beetje anarchist, het was immers de periode van mei 1968.

Terug naar na Antwerpen…

Na Antwerpen werd ik ‘rugzak-huurling’. Ik werkte in Brussel, Gent, Oss, Haarlem, Utrecht en Leuven in concerns gespecialiseerd in medische- en laboratoriumtechnologie. Daarna vertrok ik naar Frankrijk, naar Douai. Daar richtte ik een marketingbedrijf op, dat uitgroeide tot een organisatie met een twintigtal medewerkers. Het was fijn werken, en bovendien is Frankrijk een mooi en divers land met onder andere geweldige wijnstreken. Met mate te bezoeken, dat moet er volgens de wet nu wel bijgeschreven worden.

Een boeiend leven!

Daarna ging ik met pensioen en woonden we vier jaar in onze Ardennen. Ik werkte er als vrijwilliger bij een NGO in Brussel en Aarlen. Dat was eerder een fulltime job, omdat ik het werken niet kon laten. Nadien vertrokken we terug naar de ‘beschaafde’ wereld. De Ardense winters zijn prachtig mooi, maar saai. Dus we spoelden aan in Oostende. Ik probeer nu mijn pensioenleeftijd te beleven. En Oostende is gewoon heel tof, het was een goede beslissing om naar hier te komen.

“Nu pas besef ik hoe culturele activiteiten een onmisbare bijdrage leveren aan de gezondheid in onze samenleving.”

Wat trok je aan in cultuurcentrum De Grote Post?

Ik ben altijd een lezer geweest en een bezoeker aan concertzalen. Dat behoorde tot mijn bezigheden. Verder ben ik eigenlijk een cultuurbarbaar. Toen ik vijf jaar geleden in Oostende aanspoelde, na vijftien jaar afwezigheid in Vlaanderen, kon ik geen vijf Vlaamse toneelspelers opnoemen. Mijn keuze om vrijwilliger te worden in De Grote Post was dus bewust: nieuwe horizonten ontdekken en mijn grote lacunes omtrent cultuur nog ietwat aanvullen.

Je noemt jezelf een cultuurbarbaar?

Ja, omdat ik nooit echt interesse had in theater en dans. Daar heeft De Grote Post verandering in gebracht! Niet zo lang geleden woonde ik de voorstelling Kirina bij, gebracht door een dansgezelschap uit Burkina Faso onder leiding van choreograaf Serge Aimé Coulibaly en dramaturge Sara Vanderieck. Ik genoot echt van deze flinke prestatie. De culturele wereld is voor mij een openbaring, en verfrissend. Zo anders dan wat ik binnen de bedrijfswereld kende. Nu pas besef ik hoe culturele activiteiten een onmisbare bijdrage leveren aan de gezondheid in onze samenleving.

Hoe ervaar je De Grote Post?

Ik vind de ontwikkeling van De Grote Post een gigantisch succesverhaal, en heel fijn om er deel van uit te maken. Het is geen gemakkelijke opdracht voor directeur Stefan Tanghe, en zijn team, om zich doorheen politieke beslissingen te worstelen en geconfronteerd te worden met een wisselend bestuursorgaan na elke gemeentelijke verkiezing. Ik begon één jaar na de opening van het cultuurcentrum als vrijwilliger. Ik heb de pionierstijd meegemaakt waarin drive, enthousiasme, creativiteit en gezond verstand ook bij De Grote Post de belangrijkste succesparameters waren, meer dan meten en rekenen. Bij het lezen van het beleidsplan voor de volgende vijf jaar merk ik dat die pioniersfase is afgerond. Wat misschien wel spijtig is voor alle acteurs van De Grote Post, want pionieren is altijd leuk. Maar natuurlijk, om de verdere succesvolle evolutie te garanderen, kan je niet anders dan je drive, je enthousiasme en je creativiteit in een mal te gieten. Dat er in de toekomst nog meer gewerkt zal worden ‘met voorbedachten rade’ en er minder plaats zal zijn voor improvisatie, is dus waarschijnlijk. Zo belet je trouwens het inslapen van de organisatie, want succes is een goed slaapmiddel als je niet oplet.

“En een werkomgeving binnen een team jonge mensen heb ik altijd boeiend gevonden. Zo krijg je nog de efemere illusie een klein beetje jong te blijven.”

Wat betekent die evolutie voor de vrijwilligers?

Voor ons, vrijwilligers, is deze evolutie enkel maar fijn. We zullen in de toekomst nog beter omkaderd worden. Ik ben trots dat De Grote Post, na die korte ontwikkelingsperiode, nu al tot de belangrijkste culturele centra in Vlaanderen behoort, en dit met relatief beperkte middelen.

Ik heb hier een heel trotse vrijwilliger voor mij.

Ja, het unieke kader en de zin in cultuur trokken mij echt aan. En nu blijf ik in De Grote Post omdat het er plezant is. We worden er als vrijwilligers omkaderd door een jong en tof team. Ze benaderen ons steeds met een welgemeende glimlach en ze laten ons met veel empathie doen wat binnen ons takenpakket behoort. Ik ben nu een vijftal jaar vrijwilliger en ik kan er enkel positief over zijn. Of niet helemaal … de koffie is slecht. Maar ik drink heel weinig koffie, dus eigenlijk is het nutteloos om daarover te praten. Het is een plagerij, je moet als vrijwilliger toch over iets kunnen klagen. (lacht) Ik zit dus graag (liever) in De Grote Post. Zo graag zelfs dat mijn vrouw en ik er regelmatig voorstellingen bijwonen. En een etentje in het CultuurCafé hoort daar af en toe bij, het is er lekker eten en gezellig vertoeven.

Wat zijn je taken binnen De Grote Post?

Mijn taken binnen De Grote Post zijn: zaal- en deurwacht, ticketcontrole, zaalonthaal en artiestenonthaal in de artiestenfoyer. Ik vind het fijn dat ik er mee kan voor zorgen dat de bezoeker zich thuis voelt in ons cultuurcentrum en er een goede herinnering aan overhoudt. En een werkomgeving binnen een team jonge mensen heb ik altijd boeiend gevonden. Zo krijg je nog de efemere illusie een klein beetje jong te blijven.

Wat is je fijnste ervaring in De Grote Post?

Alles is eigenlijk prettig, dus heb ik wat moeite om deze vraag te beantwoorden. Er zijn heel wat kinderactiviteiten, geprogrammeerd door Jozefien (verantwoordelijke publiekswerking en educatie), zoals VoelGewoel (dat een geweldig succes is), de TXT uurtjes, enzovoort. Ondanks het feit dat één van de geregelde opdrachten erin bestaat ‘te zorgen dat alles ordentelijk verloopt’, maak ik er liever een chaos van. Leuk als de kinderen zich dan onstuimig kunnen uitleven. Dat was wel een beetje het geval tijdens de eerste editie van VoelGewoel … Sorry Jozefien!

“Vrijwilliger worden bij De Grote Post? Niet twijfelen, er is voor elk wat wils.”

Wat is jouw tip voor mensen die vrijwilliger willen worden in De Grote Post maar nog twijfelen? Hoe overhaal jij hen?

Niet twijfelen. Je doet er alleen de dingen die je graag doet en dat vind ik uniek bij De Grote Post. Heb je groene vingers? Lees je graag voor tijdens een TXT-uurtje? Begeleid je graag onze toeschouwers tijdens een voorstelling ‘Bij de Buren’? Wil je deel uitmaken van onze Leesclub? Verwelkom je graag artiesten en publiek in je huiskamer tijdens Chambres d’O? Of verleen je graag onderdak aan artiesten die in De Grote Post in residentie zijn? Dan kan dat! Dus eigenlijk is er voor elk wat wils, naar mate en behoefte.

“Ik voel bij mijn collega-vrijwilligers heel veel respect voor ons cultuurcentrum, en dat maakt dat onze leuze ‘Ik zit liever in De Grote Post’ geen lege doos is.”

Over het team vrijwilligers, wat maakt hen zo bijzonder?

De samenhorigheid! We gaan empathisch met elkaar om en er wordt niet geklaagd of gezaagd. Respect voor je medemens is de onuitgesproken leuze van het team. Dat maakt het ook bijzonder gezellig. Ik voel bij mijn collega-vrijwilligers heel veel respect voor ons cultuurcentrum, en dat maakt dat onze leuze ‘Ik zit liever in De Grote Post’ geen lege doos is.

Wat betekent Oostende voor jou?

Alhoewel ik mijn jeugd, mijn werk, mijn hond en de vroegere dolle uitstappen met mijn kinderen te paard mis, heb ik alles hier in Oostende. Ik ben blij dat ik hier aangespoeld ben.

Heb je een quote die je meeneemt in je leven?

Het is geen quote, maar wel een woord dat ik belangrijk vind: empathie. Als je je uitspraken en daden toetst aan je omgeving, rekening houdt met het resultaat ervan, en dan probeert je genetisch eigenbelang soms op de tweede plaats te stellen (en als iedereen dat zou doen!), dan zou de wereld er veel leuker uitzien. Een voorbeeld uit het ongerijmde? We herdenken het einde van W.O. I. In de geschiedenisboeken heb ik niets gevonden over leidinggevende figuren die daadwerkelijk zouden getracht hebben onmiddellijk de oorlog te stoppen na het vallen van de eerste slachtoffers. Uitspraken zoals: ‘het kan niet dat wij de soldaten van beide fronten zomaar opofferen (uit eigenbelang), wie zijn wij om dat goed te keuren’, zijn onbestaand en dus een utopie. En toch, je hoeft enkel van dit empathisch gedrag een code te maken om, zelfs zonder resultaten in je opzet, de Nobelprijs te verdienen (Ghandi).