Samen met Tania Van der Sanden, Ilse de Koe en Nils De Caster hijst Karlijn Sileghem dit najaar Huize Papin op de been. In september resideerden ze in De Grote Post om er samen de tekst lezen, kleine scènes in gang te steken, muziek en tekst op elkaar af te stemmen, te experimenteren quoi. Huize Papin gaat over een gewezen operazangeres die samenwoont met haar zoon. In een spel van slaaf en meester dwingt de tirannieke diva haar nageslacht in de rol van begeleider, tot de aanwerving van nieuwe diensters de balans brutaal verstoort.
Karlijn: “Op een dag las ik een artikel over een gruwelijke misdaad in Frankrijk in 1933, begaan door twee jonge meisjes, zussen. Ze waren als diensters aan de slag gegaan bij een familie en doodden op een dag de moeder en dochter des huizes. Een vreselijke moord. Ze hadden in de lichamen gekerfd en ogen uitgestoken. Een lugubere, haast rituele daad. De twee zussen hadden ook een seksuele relatie met elkaar. Dat zijn de feiten. Maar wat was daar aan de hand? Wat is er gebeurd in het hoofd van die zussen? Impulsieve drift? Psychiatrische problematiek? Men is nooit te weten gekomen wat hun motief was.”
Ga je die gebeurtenissen reconstrueren op scène?
Karlijn: “Niet historisch correct. Ik vul het verhaal zelf in en maak er ook een stuk van onze tijd van. Hoe komt het dat mensen zichzelf verliezen, onverdraagzaam worden, radicaliseren? Hoe kan je zo losraken van jezelf dat je in staat bent tot extreem geweld? Wat als leegte woede wordt? Met die vragen als uitgangspunt ben ik beginnen schrijven. Ik koos daarbij voor de vorm van een sprookje. Een verhaal doorspekt met angst en donkerte en met op het einde een katharsis, een hoopvol beeld en een moreel bewustzijn.”
Jij speelt de rol van de gewezen operazangeres. Wat voor figuur is ze?
Karlijn: “Een alleenstaande moeder. Een dominante figuur, heel narcistisch. Ze verdrukt haar zoon onder het voorwendsel dat ze alles voor hem doet. Hij is een getalenteerde jongeman, maar daar heeft ze helemaal geen oog voor. Ze is ook ongelooflijk kwaad op het kapitalistisch systeem dat er, in haar ogen, voor heeft gezorgd dat ze opzij is geschoven als zangeres. Haar marktwaarde was gedaald. Een verhaal van deze tijden ook. Ik haal graag die maatschappelijke thema’s aan, met dialogen die pijn mogen doen. Maar tegelijk mag er ook gelachen worden. Zwarte humor, weliswaar.”
Wat maakt haar aantrekkelijk voor jou?
Karlijn: “Haar tristesse. Ik heb compassie met haar gevecht tegen de vergankelijkheid. Het is overigens niet zo dat ik per se die rol wilde spelen. Het kwam zo uit omdat ik vaak zing en omdat Tania en Ilse geknipt zijn om de zussen te spelen. Het is eerder een praktische dan een romantische keuze.”
Huize Papin (tekstlezing) is tweemaal te zien op zaterdag 10 oktober in Studio +1 in De Grote Post: om 14u en om 20u.
DE GROTE BLOG 