Op het moment dat je dit leest, drukken er mensen in Mexico-Stad en Santiago in Chili op play in hun Spotify-player, leunen ze achterover – todo tranquilo – en luisteren ze naar pianomuziek van Guy Van Nueten en Noah Vanden Abeele. Twee Belgische pianisten die bijlange nog niet in die steden zijn geweest, maar het zijn wel de plekken op de wereldbol waar hun muziek het meest wordt beluisterd. Pianomuziek is universeel, kent geen taalgrenzen en reist snel dankzij online streaming.
De Spotify-playlist Peaceful Piano heeft 5,5 miljoen volgers, een playlist gevuld met neoklassieke pianomuziek van – noem ze ondertussen gerust – sterren als Nils Frahm, Max Richter en Joep Beving. Hun roots liggen in de klassieke muziek, maar ze maken hun eigen hedendaagse composities. Met groot succes. Ook Guy Van Nueten en Noah Vanden Abeele noemen zich neoklassieke pianisten. Allebei spelen ze in De Grote Post (op 28 september en 6 oktober resp.), een mooie aanleiding om ze samen te brengen in de home studio van Guy “Pas op, ik zet sterke koffie” Van Nueten in Antwerpen en te vissen naar een verklaring voor het huidige succes van neoklassieke pianomuziek.
— Ronald Verhaegen —
Guy: “Mja. We leven in jachtige tijden. Iedereen zit voortdurend naar een scherm te staren. Mensen genieten van de rust en de puurheid van pianomuziek, van iemand die gewoon zijn vak aan het uitoefenen is. Toen ik in 2009 mijn soloplaat Merg uitbracht bestond dat nog niet hé, die wereld. Je had klassieke pianisten die overleden componisten uitvoerden en je had pop- en jazzmuzikanten, maar levende componisten die hun eigen werk speelden? Dat bestond toen niet.”
Noah: “Misschien enkele. Je had Wim Mertens (ook te zien in De Grote Post op 8 november, red.), die is toch in onze categorie onder te brengen. Ik denk dat mensen sowieso graag tot rust komen en misschien wisten ze vroeger niet dat neoklassiek bestond; misschien dat ze bij pianomuziek meteen aan sonates van Mozart dachten en dat de drempel daarom te hoog leek en dat ze nu, dankzij Spotify, ontdekt hebben dat er ook andere pianomuziek is. Wat wij maken is van een andere wereld dan de klassiek. Ik kom uit een klassieke opleiding, maar ik componeer meer vanuit intuïtie, gevoel, met veel herhaling. Eigenlijk vrij eenvoudig qua techniek. Mijn muziek ontstaat uit improvisatie en het is pas door ze te beginnen noteren dat ik merkte hoe ze in elkaar zat.”
Guy: “Dat ken ik (lacht).”
“Johann Sebastian en Ludwig hebben ook zwakke momenten gekend”
Guy: “Ik ben in bepaalde fases van mijn leven zwaar opgeleid, ook vanuit een eigen wil, maar toch doe ik wat ik nu doe ondánks klassieke patronen. Het heeft iets terneerdrukkend als je aan Johann Sebastian of Ludwig denkt. Je zit in een wereld die voortdurend naar het verleden kijkt en dat verleden ook heilig heeft verklaard, terwijl, ik kan u verzekeren dat die mensen ook zwakke momenten hebben gekend. Langs de andere kant, ik zie mezelf wel in die traditie van de klassieke muziek, ik heb die bestudeerd, ik heb dat in mij. Maar het feit dat ik mijn eigen muziek uitvoer, maakt mij anders.”
Noah: “De essentie is: wij maken muziek vanuit ons zijn. We zeggen wat we te vertellen hebben in onze eigen taal. Ik wil mensen meevoeren, een dromerige sfeer creëren. Mijn boodschap is: laat u gaan en zet uw hoofd uit.”
“Zot hè, ge zit daar helemaal alleen en ge noemt uw plaat Contact”
Noah Vanden Abeele bracht vorig jaar een debuutalbum uit, Universe, en heeft pas ook een nieuwe EP, Expansion. Hij is jong en gedreven, met een vastberaden blik. Guy Van Nueten is eerder bedachtzaam en wijs, een man van vele oorlogen. Hij kwam voor het eerst aan de oppervlakte met The Sands waarvoor hij het onsterfelijke April and June schreef – “Mijn pensioennummer (lacht).” Guy componeerde muziek voor talloze films en toneelstukken en bracht ook soloalbums uit, vorig jaar nog Contact, het sluitstuk van een trilogie.
Guy: “Ja, zot hè, ge zit daar helemaal alleen en ge noemt uw plaat Contact (lacht). Ik was aan het praten met een vrouw en het ging over haar kat. Ik ben meer een hondenmens, zei ik. Ja, zei ze, maar ge kunt met een kat ook contact maken. En daar ben ik over beginnen nadenken. Contact, ik vind het een geweldige titel.”
Noah: “Mijn album heet dus Universe, een krachtig woord en allesomvattend. Het slaat op de weg die ik heb afgelegd. Ik ben als peuter beginnen improviseren aan de piano en ik ben dat blijven doen. Nu heb ik mijn muziek neergeschreven, voor piano en voor vijf strijkers die mij live begeleiden. Dat is mijn universum.”
Hoe goed ze het ook kunnen uitleggen, de twee pianisten zwijgen eigenlijk liever en laten hun vingers het werk doen. Elk om beurten gaan ze aan de buffetpiano van Guy zitten voor een sessie.
Guy: “Ik speel graag voor een publiek, maar componeren is meer mijn gave. Ik moet echt hard werken om live het juiste niveau te halen, da’s slavenarbeid voor mij: studies, ladders, passages … Terwijl schrijven, dat gaat vanzelf.”
Noah: “Ik speel graag live, da’s de beloning van je werk. Natuurlijk wisselt het resultaat al eens, soms zit je in een goeie vibe, soms loopt het stroever. Maar wat fijn is: nu ik geen aartsmoeilijke klassieke stukken moet spelen, heb ik ook geen stress. Het is mijn muziek, ik speel die met mijn ogen dicht en niemand heeft er iets op te zeggen, voilà (lacht).”
Guy Van Nueten speelt op zaterdag 28 september in De Grote Post om 20u30, in een double bill met Hugar.
Noah Vanden Abeele speelt op zondag 6 oktober in De Grote Post om 15u.
DE GROTE BLOG 