We zetten dit jaar de minireeks ‘meet the hosts’ verder en brengen een bezoekje aan de gastvrije huiskamereigenaars van Chambres d’O editie 2019. Het is niet evident, je huis een weekend schaamteloos open te zetten voor artiest en publiek. Maar 32 mannen en vrouwen met een hart voor cultuur doen het ook deze editie weer en maken er samen het gezelligste festival van het jaar van.
Gastvrouwen en -heren: Ulla Provoost en haar gezin
Voorstelling: Brik Tu-Tok van Maxim Storms en Linde Carrijn
Bijzonder:
Het is niet jullie eerste deelname aan Chambres d’O hé?
In 2019 is het de derde keer dat we deelnemen.
Vorig jaar hadden we een kok over de vloer op zaterdagmiddag en zaterdagavond. Telkens voor een 20-tal gasten met een centrale bekende tafelgast die een gesprek modereerde. Het was een gezellige drukte, want de kok was hier al van ’s morgens 7 uur aan de slag met de verse producten. Het jaar daarvoor waren we presentatieplek voor een moderne dansvoorstelling.
De afgelopen twee jaar hebben we zo veel contacten gelegd, sommigen zijn op vandaag uitgegroeid tot vriendschappen. Zo hebben we nog steeds contact met danseres Tchi Ann uit onze eerste deelname aan Chambres d’O. Zij is hier ook drie dagen geweest. We hebben veel gepraat , samen gegeten … en ook de kinderen hebben daar enorm van genoten, van zo’n speciale gebeurtenis in huis.
Dit jaar krijgen jullie opnieuw een abstracter stuk over de vloer?
Het lijkt me inderdaad iets experimenteels, maar ik denk dat het wel past hier en dat de andere bewoners het interessant zullen vinden.
Dat hoop ik, want jij woont momenteel niet alleen hier?
Ik woon samen met mijn schoonmoeder, schoonzus en haar vier kinderen uit Soedan en ik heb zelf ook een Soedanese pleegzoon. Wij wonen met – snel geteld – acht kinderen en vier volwassenen.
Een hele bende. Hoeveel mensen kan je nog ontvangen dan?
Wij kunnen onze woonkamer makkelijk vrijmaken, dus we maken plaats voor iedereen die wil langskomen.
Hier zijn nu wel veel kindjes, komen die ook mee naar de voorstellingen?
We zien toch vooral volwassenen. Maar onze kinderen vinden het wel fijn om nieuwe dingen te ontdekken. Bij onze eerste deelname hadden we een nogal abstract stuk dans te gast, maar de kinderen lieten zich daar niet door afschrikken. Doordat ze ook tijd met de danseres hebben kunnen doorbrengen, leerden ze de voorstelling meer en meer kennen, in hun eigen huis dan nog. In het begin is dat even fronsen: ‘zo raar’, maar door haar te zien repeteren en doordat ze erover vertelde aan de keukentafel, leer je gaandeweg wat er allemaal achter zit.
Vraag voor de kindjes: kijken jullie uit naar Chambres d’O?
In koor: ‘Jaaaaaa’. Ulla: Ze krijgen tijdens het festival ook een badge van de organisatie en nemen hun rol als gastheren en –vouwen heel serieus (lacht). Ze ontvangen de mensen graag en zijn dan een beetje organisator voor een dag.
Waarom moeten we jouw woonkamer kiezen?
Het is een grote woonkamer, er is dus voldoende ruimte en ik vind het leuk om te ontdekken wie er langs komt. Daarom heb ik mij ook voor de derde keer op rij aangeboden. Ik vind het festival een fijn idee, vooral het sociale aspect is bijzonder.
Jij bent architect, je hebt dus wel een hand gehad in deze woning?
We hebben de ruimte opengetrokken. Voorheen was het een magazijn met een aantal aparte ruimtes. Een huis met geschiedenis. Oorspronkelijk een fabriekje, daarna een tweedehandszaak. Die stond nog vol met servies, elpees … Dus de eerste opdracht was veel opruimen voor we aan de transformatie konden beginnen.
Wat is er bijzonder aan je woonkamer?
Vooral de ruimte op zich, het leent zich tot feesten, begrafenissen en trouwceremonies. Dat koesteren we wel, dat we dat in eigen huis allemaal kunnen.
Portrettekenaar Camille heeft de kachel gekozen?
Camille: Ik probeer altijd om iets wat ikzelf speciaal vind in het huis vast te leggen. Het lijkt me een centraal punt in de woonkamer, een ontmoetingsplek. Ik was een beetje bang of je vanuit de tekening wel voldoende herkent wat het is, maar de mensen mogen zelf interpreteren (lacht).
Ulla: Het is een bijzondere kachel (een speltsteenkachel, red.) met een lang rookkanaal zodat hij veel warmte afgeeft aan de leistenen. Je steekt hem ’s morgens aan en hij houdt dan lang de warmte vast. Een duurzame kachel in vergelijking met vele andere. Wij stoken maar één keer per dag om het een hele dag gezellig warm te hebben.
Camille’s bedoeling is om alle woonkamers uit Chambres d’O op één muur te verzamelen aan de hand van tekeningen. Een muur van ‘thuizen’. Tijdens het tekenen neem Camille even de rol van interviewer over.
Wat betekent thuis voor jou?
Een plek waar je gerust kunt slapen. Door de complexe gezinssituatie, door de mix van talen en culturen, is ‘thuis’ voor ons toch een plek waar we 100% onszelf kunnen zijn. Buiten moeten we een beetje meer conform zijn.
De kindjes vullen aan: “Waar je je goed voelt!”
Waarom woon je graag in Oostende?
In Oostende is er geen snobisme, mensen zijn nog bescheiden, durven nog zichzelf zijn. Oostende heeft een marginaal kantje dat gekoesterd wordt. Iemand met een rolstoel, een pijp in z’n mond en een fietsbel, daar kijkt niemand vanop. Mensen gaan hier in peignoir naar de bakker, dat kan hier nog, dat mag hier nog. Voor een grootstad is dat toch bijzonder.
Interview en foto’s: © Ilse Philips – VIRAAL, multimedialab De Grote Post
Chambres d’O vindt plaats op zaterdag 26 en zondag 27 januari in verschillende huiskamers in Oostende. Meetingpoint tijdens het festival is de Kunstencampus aan Zee (Ieperstraat 35).
Info & tickets : www.chambresdohuiskamerfestival.be
Meer: facebook.com/chambresdohuiskamerfestival – instagram.com/chambresdo
DE GROTE BLOG 