Vanaf 17 december komen Lisi Estaras en Ido Batash opnieuw in residentie. In 2017 waren ze hier al eerder om te werken aan The Jewish Connection Project. Nu keren ze terug om een nieuwe dansvoorstelling Sonico op te starten.
Lisi Estaras
Lisi Estaras studeerde dans in Cordoba (Argentinië) en in Jeruzalem aan de Rubin Academy of Music and Dance. Daarna danste ze bij het Ensemble Batsheva in Tel Aviv. Sedert 2007 werkt Lisi bij les ballets C de la B. Ze was danseres in Iets op Bach, Wolf, vsprs en pitié!, C(H)ŒURS en tauberbach van Alain Platel, en in Tempus Fugit van Sidi Larbi Cherkaoui.
Door de jaren heen is ze ook eigen werk beginnen maken. Met partner in crime Sara Vanderieck maakte ze ook Monkey Mind, When I look at a strawberry, I think of a tongue. Tijdens haar vorige residentie in 2017 werkte ze met de Belgisch/Israëlische danser en choreograaf Ido Batash aan The Jewish Connection Project.
Q&A met Lisi
- Als je een moment uit je leven opnieuw zou kunnen beleven, welk moment zou dat dan zijn?
Er zijn veel momenten die ik opnieuw zou willen beleven maar als ik er één moet uitkiezen dan is dat de reis met mijn moeder naar Cuba.
- Wat is jouw guilty pleasure?
Een espresso macchiato drinken en roken en liefst nog tegelijkertijd.
- Heb je een ritueel voordat je het podium opgaat?
Het zingen van korte liedjes en ADEMEN!
- Wat houdt je ’s nachts wakker?
Twijfelen aan iets terwijl ik het antwoord ken, en blijven twijfelen.
Residentieproject: Sonico

Bij hun vorige samenwerking, werkten Liso en Isi nog rond identiteit en affiniteit. Voor Sonico willen ze het verleden – de geschiedenis die we allemaal met ons meedragen – loslaten en starten met een tabula rasa. Ze willen werken rond het gegeven van ‘een paar’, ‘een duo’. De muziek van Rovira, een avant-garde tangocomponist vormt het solide en strakke kader voor het werk en wordt live gebracht door vijf muzikanten. Met Sonico willen ze een nieuwe omgeving creëren, een toekomst zonder verleden.
Begin 2020 gaat deze voorstelling in première in De Grote Post.