Équipe volontaire is een interviewreeks met de vrijwilligers van cultuurcentrum De Grote Post. Ze koken voor artiesten, ze maken cultuurfanaten wegwijs in het gebouw, ze doen ticketcontrole, ze ontvangen en begeleiden artiesten, ze kennen het gebouw vanbinnen en vanbuiten, … De Grote Post is De Grote Post dankzij hen. Ze verdienen dan ook hun plaats in de schijnwerpers.
Het gidsenteam van De Grote Post
Scholen, verenigingen of andere geïnteresseerden kunnen in cultuurcentrum De Grote Post een rondleiding op maat krijgen. Vrijwilligers Roland, Gem, Fien en Bea zorgen voor een spannende speurtocht of gaan op zoek naar andere originele ideeën om een bezoek helemaal top te maken!
Gem: “De vraag is: wie laat wie uit?” (lacht)
Wie is Gem?
Ik ben Gem en werkte als verpleegkundige. Deze zomer ga ik op pensioen. Meer dan 40 jaar geleden spoelde ik aan in Oostende. Ik was en ben verliefd op onze stad aan zee.
Wat trok je over de streep om te vrijwilligen bij DGP?
Ik lees heel graag, en toen ik hoorde over De leesclub van De Grote Post was ik onmiddellijk geïnteresseerd: boeken gelinkt aan voorstellingen, fijn! Om lid te worden van De leesclub moet je vrijwilliger zijn van DGP, en gezien ik dat toch van plan was, was de stap snel gezet.
Wat doe je er vooral?
In het introductieboekje voor vrijwilligers van DGP las ik dat er ook rondleidingen worden gegeven voor specifieke groepen. Ik ben gids bij de gidsenkring Lange Nelle en stelde me kandidaat in DGP om daaraan mee te werken. De rondleidingen in DGP en de gidsentoer in organisatie met de Lange Nelle zijn verschillend, maar ze vullen elkaar perfect aan. Ik ben gek op DGP, en op het prachtige gebouw, en wil het dan ook zoveel mogelijk in contact brengen met bezoekers.
Wat is de meest leuke ervaring die je hebt gehad in DGP tijdens het gidsen?
Het leukste vind ik steeds dat de bezoekers verbaasd zijn over de kleine ingrepen die de architect voorzag om het de werknemers indertijd gemakkelijk te maken: goot naast de trap om de fiets naar de kelderverdieping te brengen, lichtstraten in de trappenhal, natuurlijk licht boven de loketten, enz.
Is er een voorstelling in het nieuwe seizoen van de DGP die je kunt aanraden?
Mijn tickets voor het nieuwe seizoen heb ik ondertussen aangekocht, voornamelijk toneelvoorstellingen. Ik acteerde en regisseerde bij het KVGO toneel, en die microbe blijft me vasthouden. Ik kijk uit naar de balletvoorstelling Satyagraha van Opera Ballet Vlaanderen. Dit gaat in Gent door, bij de buren (bij ‘Bij de buren’ neemt DGP je mee naar voorstellingen buiten Oostende). Altijd leuk om onderweg te zijn met andere cultuurliefhebbers.
Als die nog over is, wat doe je dan in je vrije tijd (naast vrijwilliger zijn)?
Iedere dag ga ik op wandel met mijn hond. De vraag is: wie laat wie uit? (lacht) Naast het vrijwilligerswerk in DGP, het gidsen in Oostende, de rondleidingen in DGP en het lezen, geniet ik ook van mijn tuintje. Met vrienden ga ik graag op stap en dan plannen we uitstapjes richting een museum of gaan we de natuur in. Een week is zo voorbij als die goed gevuld is.
Wat is jouw favoriete plekje in Oostende?
Mijn favoriete plekje in Oostende? Gezien ik heel vaak met mijn hond buiten ben, gaan we in de winter graag naar het strand in Raversijde. En als het strand verboden terrein is, zoeken we graag de rust en de natuur op aan de rand van de stad: het Krekengebied, het Geboortebos, het Vredesbos, …
Bea: “Volgens mij is dat dus niet meer zo aangespoeld.” (lacht)
Wie is Bea?
Ik ben Bea, en voordat ik op pensioen ging, werkte ik in de geestelijke gezondheidszorg. Een job die ik zeer graag deed en nog altijd met hart en ziel zou overdoen. Ik publiceerde ook teksten rond psychische gezondheid en verwante thema’s. Ik schreef een drietal boeken waaronder één over psychose. Eveneens over kunst en psychiatrie schreef ik regelmatig, of over hoe ook bekende Vlamingen in hun leven met psychische problematiek te maken krijgen. Ik interviewde ze en schreef een uitgebreide reportage over hen. Verder ben ik Aalstenaar van geboorte, en sinds 1976 woon ik aan de zee. Volgens mij is dat dus niet meer zo aangespoeld. (lacht)
Wanneer begon je in DGP als vrijwilliger, en wat trok je over de streep om er te vrijwilligen?
Naast de geestelijke gezondheidszorg ligt ook de cultuursector mij nauw aan het hart. Daar wilde ik ook iets in gaan doen. De Grote Post was een boeiende opstap hiernaartoe.
Wat doe je er vooral?
Naast publieksbegeleiding, ticketcontrole en andere event-gebonden taken, geef ik ook rondleidingen. Mijn favoriete doelgroep? Inclusie-groepen: anderstaligen, mensen met een beperking en/of psychische problematiek, kansengroepen, enzoverder.
Wat zijn de leukste momenten tijdens het gidsen?
De return die ik krijg van de genoemde favoriete doelgroepen is op zich telkens een bijzonder fijne en leuke ervaring. Hun oprechte interesse en spontane uitnodiging om mee op hun talrijke foto’s te staan, doen me altijd veel, ook al kennen ze je pas een halfuur.
Als die nog over is, wat doe je dan in je vrije tijd?
Ik lees veel, speel piano en teken. Iedere week ben ik te vinden in de House Gallery op het Mijnplein, daar tekenen wij naar levend model. Geïnteresseerden zijn altijd welkom. Daarnaast geniet ik heel intens, samen met mijn pleeghond, van de zee. Ik ben ook actief in ’t Leeshuus.
’t Leeshuus?
In ’t Leeshuus (een originele ontmoetingsplaats, waar tweedehandsboeken en lekkere dranken worden aangeboden) werken wij uitsluitend met vrijwilligers. Heb je interesse, kom dan gerust eens kijken. Zelf ben ik intussen vrij intensief betrokken bij de organisatie en de inhoudelijke werking, ik coördineer er de vrijwilligerswerking. Daarnaast werk ik ook mee aan WoordZee: het literaire luik van ’t Leeshuus. We zijn nu volop bezig met de organisatie van ons WoordZee Festival dat dit jaar doorgaat tijdens het weekend van 22 en 23 september.
Wat is jouw favoriete Oostends woord? En, voor het geval we het niet verstaan, wat betekent het?
Ik heb niet onmiddellijk een favoriet woord, ik vind het gewoon een prachtige taal. Oostende is dan ook een prachtige stad aan zee, met karakter!
Wat is tot nu toe jouw meest dierbare herinnering aan De Grote Post?
De vriendschap die ik er vond bij een aantal mensen! En de opstap naar Theater aan Zee.
Roland: “Ik droom eigenlijk niet meer, ik ben geen surrealist zoals René Magritte.”
Wie is Roland?
Ik ben Roland, geboren in Wervik, gewerkt bij Bekaert als technisch product- en procesanalist, en aangespoeld in Oostende in 1995. Omdat ik een groot kunstliefhebber ben, en zelf actief bezig was met kunst, trok en trekt Oostende mij aan. Denk maar aan het vroegere PMMK (nu: Mu.ZEE) en de schilderijen van de zee waar ik bij mijn dagelijkse wandeling op de zeedijk naar ga kijken. We hebben 12 jaar in Oostende de Galerie R53 gerund in de Romestraat, als buur van het huidige Mu.ZEE waar ik ook gids ben.
Wanneer begon je in DGP als vrijwilliger, en waarom?
Ik ben vrijwilliger van dag één: 21 december 2012 een dag om niet te vergeten. Duizenden mensen die naar De Grote Post kwamen om het cultuurcentrum te zien en te beleven. Ik stond er in de bar pintjes te tappen en andere dranken te serveren met andere vrijwilligers. Een fantastische dag met heel veel kleine problemen die door Joeri, Liv, Sam, Sara, Serge, Stefan (= medewerkers van DGP) en nog anderen werden opgelost. Eindelijk hadden we in Oostende een cultuurcentrum. We moeten dus niet meer naar Brugge, Gent, Roeselare of Kortrijk trekken om dansvoorstellingen, keigoede theaterstukken en muziekoptredens te zien! Cultuur en het sociaal contact trokken mij en mijn vrouw Chantal over de streep om vrijwilliger te worden in DGP.
Wat doe je er vooral?
We doen er van alles: ticketcontrole, zaalonthaal, deurwacht, artiestenonthaal, flyeren op onze wijk (de Hospitaalwijk) en noem maar op. Soms help ik mee met de technische ploeg en ik gids ook backstage.
Naar wat kijk je het meest uit bij het gidsen in DGP?
Het is altijd boeiend om mensen dichterbij DGP te brengen en om dat backstage te kunnen doen. De geheimen van het theater en van DGP vertellen, vind ik gewoon fantastisch.
Is er een voorstelling in het nieuwe seizoen van DGP die je aanraadt?
Er zijn veel voorstellingen die zeker de moeite zijn, zowel voor theater, dans als muziek. Wat op mijn lijstje staat en waar ik al tickets voor heb, zijn: Heilig Hart van Cie Cecilia (theater ‘Bij de buren’ in Knokke-Heist), Double Bill: It’s A Family Affair van Femke en Lander Gyselinck (dans), Zolang Hij Niet Zichzelve Kent van Josse De Pauw en Koenraad Tinel (theater), Niet Doen! Met Bruno Vanden Broecke en Peter De Graef (theater), Red Haired Men met Alexander Vantournhout (circus) en nog zoveel meer.
Als er nog vrije tijd over is, wat doe je er dan mee?
Naast vrijwilliger zijn in DGP ben ik ook vrijwilliger bij Vrijstaat O. en Kusterfgoed. Ik gids voor Mu.ZEE de triënnale Beaufort. Hedendaagse en moderne kunst zijn mijn passie, zowel nationaal als internationaal. Om die passie volop te kunnen beleven, zijn mijn vrouw en ik regelmatig op reis.
Wat betekent Oostende voor je?
Een stad aan zee die nog altijd in volle ontwikkeling is. Van vissersstad naar Stad aan Zee waar er altijd iets te doen is, waar cultuur hoog in het vaandel wordt gedragen.
Is er iets waar je al heel lang van droomt?
Ik droom eigenlijk niet meer, ik ben geen surrealist zoals René Magritte. Wat ik wel doe, is uitkijken naar wat de toekomst nog brengt. Als we maar gezond mogen blijven en genieten van familie, de vrienden, DGP en van Oostende.
Fien: “Eens lekker uitwaaien in Oostende doe ik met al mijn zintuigen!”
Wie is Wivine?
Ik ben Wivine, maar omdat ik heel veel met kinderen werk en kinderen mijn naam niet onthouden, zeg ik dat ik Fien ben. Ik hoor die naam zelf ook liever. In De Grote Post ben ik ook goed gekend als Fien. Ik ben leerkracht geweest en ook directeur van een basisschool in de Westhoek. Ik ben geboren en getogen in Oostende.
Wanneer begon je in DGP als vrijwilliger, en wat trok je over de streep om dat te doen?
Ik begon als vrijwilliger in DGP op 21 december 2012, onmiddellijk bij de opening van het cultuurcentrum. Omdat ik veel interesse heb voor cultuur koos ik ervoor om vrijwilliger te worden bij DGP.
Wat doe je er vooral?
Het wegwijs maken van het publiek in het gebouw, de controle van tickets, de bediening van de catering (= artiestenonthaal), deurwacht, publieksbegeleiding en zaalwacht, zaalonthaal en zaalwacht, flyeren, scannen in de tubes, bandjes aandoen, TXT-uurtjes, rondleidingen achter de schermen en ik ben ook actief in De leesclub van de vrijwilligers van DGP.
Wat is de meest leuke ervaring die je hebt gehad in DGP tijdens het gidsen?
De meest leuke ervaring is dat mensen spontaan een applaus geven na een rondleiding.
Een andere fijne ervaring had ik bij een rondleiding van een klas anderstalige nieuwkomers die intensief Nederlands leerden. Eén iemand uit die groep was ook vrijwilliger in De Grote Post. Omdat die persoon het gebouw al beter kende, vroeg ik hem om uit te leggen aan zijn klasgenoten wat zijn vrijwilligerswerk inhield, in enkele van de bezochte ruimtes. Eerst deed hij dat aarzelend, maar naarmate we verder kwamen, zag ik dat hij meer zelfvertrouwen kreeg. En dat was iets wat hem ontbrak, had hij me, eerder tijdens onze gezamenlijke beurt deurwacht, verteld.
Tijdens de rondleidingen zien we op verschillende plaatsen in het gebouw affiches hangen voor wat nog komen zal in DGP. Soms vraagt men mij dan: “Komt dit ook naar hier, in DGP?” “Echt?” “Ja, natuurlijk! En nog zoveel meer!” Na de rondleiding stappen bezoekers tevreden de trappen van DGP naar beneden met een seizoensbrochure onder de arm. De drempel om de trappen op te komen, lijkt dan niet meer zo hoog.
Is er een kindervoorstelling in het nieuwe seizoen van DGP die je aanraadt?
Aanraden kan ik eigenlijk niet, vermits ik de voorstellingen nog niet gezien heb. Maar een stuk dat me wel erg aanspreekt, is Ik Wist Niet Dat Dit Dat Was door 4Hoog. Het gaat over verschillende interpretaties geven bij het kijken naar kunst, waarbij een open, onwetende blik belangrijk is.
Als die nog over is, wat doe je dan in je vrije tijd?
Bij mooi weer fiets ik soms, van mei tot oktober, langs fietsknooppunten-routes. Dat zijn dagtochten. We vertrekken om 10 uur en nemen onze picknick mee.
Ik ben ook lid van De leesclub van De Grote Post, onder andere omdat ik graag lees. Ik woon nogal wat theater- en dansvoorstellingen bij. Soms ga ik naar tijdelijke tentoonstellingen in musea kijken.
Ik heb een grote vriendenkring, ook buiten Oostende. Daar beleef ik veel fijne dagen mee. Ik ga vaak ergens logeren, en ik heb dan ook dikwijls vrienden te gast. Verder steek ik veel de handen uit de mouwen bij mijn familie.
Wat is je belangrijkste zintuig in Oostende?
Voor mij is er geen belangrijkste zintuig in Oostende. Mijn vijf zintuigen maken het samen mogelijk om op hetzelfde moment Oostende te zien, te horen, te ruiken, te smaken en te voelen. Hierbij denk ik aan 29 juni en ‘Het Waterfront’. Dan stond ik echt heel lang aan de vloedlijn. Ik zag en hoorde de onstuimige zee, ik hoorde en voelde de aanhoudende stormwind, ik snoof de zilte zeelucht op, ik proefde het zeezout op mijn lippen en ik voelde de zandkorrels op mijn benen en tussen mijn tenen. Eens lekker uitwaaien in Oostende doe ik met al mijn zintuigen!
Wat vind je het belangrijkst in een vriendschap?
Verdraagzaamheid, een positieve ingesteldheid, respect, eerlijkheid, een open geest, onbevooroordeeld zijn en kunnen relativeren.
Foto’s: Inge Baes
Interview: Kim Schoutetens
DE GROTE BLOG 