Ik vrijwillig, jij vrijwilligt, zij vrijwilligen

Tijdens de ‘Week van de Vrijwilliger’ (3 tot 11 maart) zetten we onze vrijwilligers in het zonnetje. Daar hebben we alle redenen toe want zonder vrijwilligers, geen De Grote Post!

Het leven in een cultuurcentrum staat nooit stil. Een artiest in residentie, een scène die moet opgebouwd worden, een voorstelling die speelt … Gelukkig kunnen we rekenen op veel helpende handen die het dagelijkse reilen en zeilen van De Grote Post in goede banen leiden.

Omdat het kan, niet omdat het moet

Het takenpakket van een vrijwilliger is uiteenlopend. Ze zijn bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het wegwijs maken van publiek in het gebouw, het controleren van tickets, het ontvangen en begeleiden van artiesten en de verzorging en bediening van de catering, een tandje bijsteken bij de podiumtechniekers. Ook voor wie liever achter de schermen werkt, zijn er verschillende taken. ‘Zonder vrijwilligers, geen De Grote Post’ kun je dus best wel letterlijk nemen.

Genoeg over waarom wij vinden dat onze vrijwilligers fantastisch zijn. We laten ze liever zelf aan het woord. Waarom zetten zij zich zo graag in voor De Grote Post?

Ann Van Riet

Ondanks mijn afwisselende job in het onderwijs is deel uitmaken van ‘het vrijwilligersteam van De Grote Post’ voor mij vergelijkbaar met hoogtestages. Achteraf en dikwijls nog terwijl ik actief ben in De Grote Post krijg ik ‘De Grote Post-zuurstofbommetjes’… zomaar cadeau. Extra ruimte in mijn hersenen dat ervoor zorgt dat mijn en ‘het’ leven zinvol en draaglijk blijft.

Kaarten bliepen, de weg wijzen ja zelfs deurwachter spelen zijn de taken die ik graag doe. Ja altijd. Helpen, ontmoeten, delen, ontdekken en dat alles in een prachtige omgeving met een soort van XXL familie. Wat wil een mens meer in zijn vrije tijd? De Grote Post is nu voor mij wat de Vooruit ooit was toen ik op kot zat; een schoon cultuurhol maar dan met West-Vlaamse gedreven en eigenheid. Geen stadschouwburg als de Brugse schone maar eerder een burcht die bestand is tegen een stoot en waar de belangrijke dingen in het leven worden besproken, gewikt en gewogen zoals men dat doet op plekken waar men zich veilig voelt.

Bezoekers van DGP worden gepakt door de architectuur en de gastvrijheid. MOOI hoor je als vrijwilliger diwijls zeggen wanneer mensen door de draaideuren komen… ze hebben het dat niet alleen over het monument van Gaston Eysselinck.

Hilde Desloovere

De Grote Post betekent voor mij dat Oostende niet oud en vuil en een ruïne van vergane glorie is. Eens de draaideuren binnen zie je wel bewaard erfgoed met sprankelende architectuur, de foto’s op de vroegere telefoonkotjes, de tubes, altijd lastig voor nieuwe bezoekers, dus altijd weer iets om een gesprekje rond te beginnen.

Zoveel verschillende voorstellingen trekken ook een zo verschillend publiek aan: muziek voor de jonge garde, klassieke schoolvoorstellingen voor alle kinderen van deze stad waarvan er toch altijd een aantal de nieuwsgierigheid van hun ouders kunnen prikkelen. Grote namen en nieuwe performances, van dichtbij of veraf ze verdienen allemaal een plaats want uitgekozen door betrouwbare programmatoren.

Hun dankbaarheid voor de professionele, warme en bijzondere ontvangst doet ons, vrijwilligers glunderen want daar hebben wij toch ook ons steentje toe bijgedragen, niet?

Pluis het Grote Post- programma dus uit, of laat je verrassen door een last minuut ticket, bedrogen wordt je niet alleen verrast en altijd is er iemand om te ventileren: wij toch, de vrijwilligers van de Grote Post.