Wie is Stefan Tanghe?
Een gedreven man met een missie. Ik ben overtuigd dat Oostende, sinds 2006, inzet op cultuur omdat kunst en cultuur een grote maatschappelijke meerwaarde betekenen voor de stad. De maatschappelijke betrokkenheid om steeds opnieuw de zaken in vraag te stellen of om mensen aan te zetten om steeds opnieuw zichzelf te bevragen en aan de slag te gaan met de creatieve en artistieke antwoorden op deze vragen, zorgt ervoor dat Oostende steeds unieker werd. Daarnaast ben ik de echtgenoot van een uitzonderlijke vrouw, vader van 5 kinderen en binnenkort grootvader van 12 kleinkinderen. Ik ben ook één van de vele bezielers van dit cultuurcentrum sinds dag 1. Ik ben blij met mijn collega’s, de freelance medewerkers, de mensen van PWA, de collega’s van het CultuurCafé, de collega’s van het UiTloket en de vele vrijwilligers. Samen vormen wij een groep van meer dan 200 mensen die zich dag in dag uit inzetten voor het cultuurcentrum.
Jij staat aan het roer van De Grote Post. Kan je meer vertellen over wat je er allemaal doet?
Ik luister naar mensen en probeer te begrijpen waarom de dingen gedaan worden zoals ze nu gedaan worden. Ik probeer om elke dag opnieuw toe te lichten wat we vooral samen steeds beter kunnen doen. Er zijn veel stakeholders, zoals de artiesten, het publiek en de gebruikers van De Grote Post. Daarnaast hebben we de vele betrokken medewerkers in allerlei statuten, de leveranciers, de verschillende bestuursorganen en groeperingen in de stad met elk hun specifieke verwachtingen. Concreet is mijn allerbelangrijkste opdracht ervoor te zorgen dat de programmering de allerbeste is voor De Grote Post en dus voor de bewoners en de bezoekers van Oostende. De Grote Post kan voor de eigen programmering rekenen op topgetalenteerde collega’s met een uitzonderlijk artistieke kennis. Verder is het belangrijk dat ook de activiteiten van lokale kunstenaars en cultuuractoren een plaats krijgen. De Grote Post heeft verschillende kleine afdelingen die coherent opereren. De afdeling communicatie zorgt voor het publiek, de afdeling exploitatie garandeert de vlotte werking in huis, de podiumtechniekers garanderen de nodige theatertechniek en de afdeling gebouw zorgt dat het gebouw technisch op peil blijft. Ook ben ik juridisch verantwoordelijk voor de werking van het cultuurcentrum, adviseer ik de bestuursorganen en zorg ik ervoor dat de begroting op orde blijft. Hiervoor kan ik een beroep doen op een zakelijke cel. Iedereen in De Grote Post is dus onmisbaar. Mijn opdracht is om ervoor te zorgen dat deze mensen steeds hetzelfde objectief voor ogen houden.
5 jaar cultuurcentrum De Grote Post. Wat is jouw mooiste terugblik?
Ik kijk niet veel terug en maak ook zelden foto’s. En toch is er één terugblik: zaterdag 21 december 2012, om 10.00 uur ‘s morgens. Na de drukke voorbereidingen om De Grote Post in minder dan vier maanden operationeel te krijgen, was ik toch erg onzeker over de toekomst. Ik stond in lokaal P2, kant Poststraat voor de kenners, dat uitzicht geeft op de tubes. Ik zag werkelijk honderden mensen zich voortbewegen van beneden naar boven. Het onvoorstelbaar voelbare enthousiasme van al die mensen, alsook de duidelijke verwachtingen die ze uitstraalden, waren voor mij als een roeping. Een roeping om door te gaan tot het uiterste om in dit unieke gebouw van Gaston Eysselinck een plek te maken waar het goed is om te zijn voor de Oostendenaar en de bezoeker van deze stad. Dat moment vergeet ik nooit en nu nog sta ik regelmatig op diezelfde plek. Dan probeer ik om de motivatie van dat moment opnieuw ten volle te beleven. Het geeft mij kracht.
Wat is jouw spannendste vooruitblik voor de volgende jaren?
Samen met het team van De Grote Post, de gebruikers en de artiesten een toekomstplan opstellen dat de volgende zes jaar de leidraad moet zijn om het cultuurcentrum verder te laten evolueren. Een evolutie naar een steeds betere en professioneler gestructureerde organisatie, te vergelijken met een middelgrote KMO. Dat plan overal toelichten, vind ik een spannende gedachte waar ik helemaal klaar voor ben.
Je mag 1 iemand op deze wereld kiezen waarmee je eens zou willen dineren, wie kies je?
Ik ben geen voorstander van idolatrie. In 2003 maakte ik wel de 74ste verjaardag mee van Hugo Claus en had ik de eer om naast hem aan tafel te zitten. Dat was in een restaurant op de dijk in Oostende. We waren met zijn zevenen en ik vergeet de gesprekken die middag nooit meer. Ik heb al veel mensen ontmoet en als ik dan toch nog één persoon moet noemen, zou ik graag samen met mijn vrouw eens dineren met Leonard Cohen. Niet zozeer voor mij, maar eerder voor mijn vrouw. Ik weet dat Leonard Cohen overleden is, maar laat dat nu even terzijde.
Bron: UiTmagazine december 2017
DE GROTE BLOG 